Diadynamoterapia – leczenie prądami stałymi z impulsami półsinusoidalnymi o częstotliwości 50 i 100 Hz. Stosowane są przeważnie dwa rodzaje prądów diadynamicznych: jednofazowy ciągły i dwufazowy ciągły oraz różne modulacje i kombinacje tych prądów – rytmicznie przerywany prąd, modulowany krótkimi lub długimi cyklami itd. Prądy stałe napotykają na duży opór naskórka i wywołują przede wszystkim pobudzenie eksteroreceptorów, które przejawia się w odczuciu pieczenia i kłócia pod elektrodami oraz powstaniu przekrwienia wskutek rozszerzenia naczyń powierzchownych i przyśpieszenia w nich krwotoku. Po zwiększeniu mocy prądu następuje rytmiczne pobudzenie nerwów i włókna mięśniowego. Prowadzi do aktywacji krążenia obwodowego, przemiany materii, zmniejszenia bólu w miejscu działania, co jest najczęściej wykorzystywane przy schorzeniach obwodowego układu nerwowego, układu oporowo-ruchowego. Po dalszym zwiększeniu mocy prądu następuje skurcz męśni tężcowy.
Główna specyfika działania w organizmie prądów diadynamicznych polega na blokowaniu wrażliwych zakończeń nerwowych i podniesieniu w związku z tym progu odczuwania bólu prawie do całkowitego znieczulenia oraz na pobudzeniu procesów troficznych, wymiany tkankowej i rozessania obrzęków okołonerwowych. Prądy diadynamiczne normalizują neurodynamikę korową, działając refleksyjnie na część obwodową analizatora bólowego, ważne znaczenie ma przy tym przerwanie łuku odruchowego zamkniętego obwodu patologicznej impulsacji. Wskutek pobudzenia włókien wegetatywnych rozszerzają się naczynia obwodowe, ulepsza się stan odżywienia i ukrwienie tkanek, zmienia się stężenie jonów i przenikalność błon. Sprzyja to zniknięciu obrzęków i normalizacji zaburzonych funkcji.
Wskazania do stosowania diadynamoterapii są różnorodne. Należą do nich: silne objawy bólowe przy uszkodzeniach części obwodowej układu nerwowego (neurologiczne objawy osteochondrozy kręgosłupa, nerwoból, mono- i polineuropatie, zapalenia zwoju nerwowego, zapalenia splotów); schorzenia i uszkodzenia układu oporowo-ruchowego (zapalenia mięśni, zapalenia okołostawowe, zapalenia nadkłykcia, zwyrodnienie stawów, zesztywnienie stawów po urazach i zabiegach i in.); schorzenia układu trawienia (nieżyt żołądka, wrzód żołądka i dwunastnicy, zapalenie okrężnicy, dyskinezja dróg żółciowych, zapalenie trzustki, zespół poresekcyjny) i układu oddechowego (przewlekłe zapalenie płuc, dychawica oskrzelowa); przewlekłe zapalenia przydatków macicy, miesiączkowanie bolesne; zatrzymanie i nietrzymanie moczu, moczenie mimowolne; niemoc płciowa; zapalenie stercza; początkowe fazy choroby nadciśnieniowej i zarostowych schorzeń naczyń kończyn; migrena; obrzęk Quinckego; schorzenia narządów ORL (zapalenie krtani, zapalenie ucha, zapalenie zatoki, nieżyt nosa, niedowład wiązadeł głosowych); zwyrodnienie stawu skroniowo-żuchwowego, paradontoza; swędząca dermatoza, blizny itd.